The Category & Trade Company (CTC) en Marketing4Results hebben een intentieverklaring getekend voor overname. Marketing4Results (M4R) heeft zich in de afgelopen 16 jaar gespecialiseerd in het creëren van de next step op het gebied van category management en trade marketing voor fabrikanten, grossiers en formules in de foodservice branche. De synergie tussen de activiteiten van beide bedrijven is groot.
Deze, voor CTC belangrijke stap, is een logisch vervolg in onze ontwikkeling, omdat foodservice en foodretail steeds meer in elkaar overlopen.
De aankomende periode willen we gebruiken om relevante inzichten uit de foodservice en foodretail met elkaar te verbinden waarmee wij onze gezamenlijk klanten kunnen helpen bij hun groeiplannen en ons aanbod kunnen verbreden voor foodservice.
Wij hebben ontzettend veel zin om, samen met M4R, de werelden van foodservice en foodretail dichter bij elkaar te brengen voor een next level klantervaring.
Landwaart Culinair, een groentewinkel die is uitgegroeid naar een speciaalzaak met landelijke bekendheid. Landwaart is niet nieuw, toch was ik er nog nooit geweest. En naar aanleiding van een presentatie op het LRO/EFMI-congres over de toekomst van supermarkten, dacht ik: ik wil die winkel graag een keer zien. Op naar Maartensdijk, een dorp langs de A28, vlak boven Utrecht.
Als je aankomt, zie je direct winkelwagentjes staan, niet te groot, maar toch opvallend; dat heeft een speciaalzaak doorgaans niet. Je komt binnen op de agf afdeling, waar groente en fruit van het seizoen groots gepresenteerd staan: asperges en aardbeien. Ook niet één keer trouwens, iets verderop nog een keer asperges, en dan met ham erbij. Maar ook bijvoorbeeld onbewerkte citroenen. De meeste citroenen zijn altijd bespoten, en als je de rasp gebruikt, is dat niet fijn; hier kun je ze echter onbespoten kopen, met de blaadjes er nog aan.
Even verderop in de winkel kom je bij de salades: eenpersoons, meerpersoons… minimaal evenveel keuze als een grote Albert Heijn. En ook salades met eigen receptuur, zoals de ‘Maartensdijkse salade’. Maar het tweede gedeelte van de winkel vind ik minstens zo verrassend. Een enorme ‘straat’ met grote hoeveelheden verse maaltijden: gepekelde entrecote, sukade, zalmtaartjes, bijzonder en luxe tot pasta, stamppot en quiches. En ook een voorgerecht als Vitello tonnato. Zeer verleidelijk, en van ‘best aan de prijs’ tot goed betaalbaar. Daarachter de patisserie, met stuk voor stuk kunstwerkjes. Ook de bakkerij ziet er prachtig uit en heeft mooie producten, weinig kleine broodjes, maar juist mooie desem- en notenbroden etc.
Alle producten hebben een verhaal Landwaart Culinair staat voor ‘thuis uit eten’. Begonnen als groentewinkel, opgericht door de vader van Wim Landwaart, de huidige ondernemer. En die is ooit begonnen met maaltijden omdat hij het zonde vond om verse waren weg te gooien, daarom ging hij ze tot maaltijd verwerken. De producten zijn in eerste instantie lekker en gezond, van goede kwaliteit. Alle producten hebben een verhaal: waar ze vandaan komen, hoe ze zijn bereid, wat de ingrediënten zijn. Landwaart koopt graag ‘van dichtbij’, uit de omgeving dus, maar rijdt ook soms naar Noord-Frankrijk om extra smakelijke frambozen te halen. En Landwaart is groots in presenteren, het product is de held. Als er zoveel maaltijden liggen, dan vraag je je wel af: gaat alles op?
Allereerst is het de hele tijd druk als ik er ben, een continue stroom van klanten. Mocht er toch iets overblijven, dan heeft Wim Landwaart een heel kanaal opgebouwd voor ‘de restjes’. Het wordt ingevroren en aangeleverd aan ziekenhuizen en kinderdagverblijven in de buurt. Dus nog steeds wordt er niets weggegooid; geen derving, maar ook geen verspilling.
Wie zijn dan die kopers? Je ziet alle doelgroepen en leeftijden. Toch richt Landwaart zich met name op de 50+’ers. Een kapitaalkrachtige groep, die niet altijd zin heeft om zelf te koken.
Hoe doet Landwaart dit? Het begint met vakmensen; vakslagers en koks. En liefde voor lekker eten. Maar ook met service en kennis van het personeel in de winkel: zij vertellen met plezier en trots over de producten, hoe je ze moet bereiden. En nu in ‘aspergetijd’ heeft Landwaart ook zo’n aspergeschilmachine in gebruik, die we eerder wel ’s bij enkele supermarktondernemers hebben gezien. Bij de kassa pakt het personeel je spullen voor je in, in een mooie zwarte, stoffen Landwaart-tas.
Het thema van het LRO-/EFMI-congres dat ik bezocht, was: de kansen die foodservice biedt voor de supermarkt. De vraag is: kunnen supermarkten dit ook?
Jumbo Koornneef doet het slim: die koopt producten in bij Landwaart. Landwaart stelt wel eisen aan de verkoop, bijvoorbeeld door de manier van presenteren. Zelf bereiden in de winkel, kan een supermarkt dit? Volgens Wim Landwaart zal dat lastig zijn. Hij kent de supermarkt ook goed, ook al omdat zijn broer een Albert Heijn had. Supermarktmensen werken naar zijn idee te veel ‘vanuit een excel-spreadsheet’, zijn te cijfermatig ingesteld en zijn gericht op efficiency en gestandaardiseerde processen. Dat zit verse bereiding, passie en vakmanschap in de weg. Bij Landwaart kijken ze welke verse groenten nu verwerkt moeten worden tot een maaltijd en gaan er dan iets mee doen. Zonder allerlei administratieve procedures over afschrijven van waren.
Kortom, supermarkten zullen best wat slagen moeten maken voordat ze kunnen wat Landwaart kan. Voor mij is Landwaart een soort ‘Eataly in Nederland’. Uiteraard niet qua winkelgrootte, wel als het om de kwaliteit gaat. Het is wel een van mijn ‘duurste columns’ geworden, zo veel verleidelijke producten heb ik gekocht. Maar we hebben het hele weekend heerlijk gegeten, zonder te hoeven koken.
Evelyn van Leur, partner bij de Category & Trade Company, bezoekt een supermarkt of levensmiddelen-winkel en kruipt in de huid van de weldenkende shopper. Deze column verscheen eerder in de FoodPersonality van mei 2022
Terwijl AH de formule ‘Echt Vers’ nog uitrolt, test AH in het filiaal in winkelcentrum ‘Hermitage’ in Zaandam in de luwte enkele nieuwe elementen, gericht op gemak en directe consumptie. Op naar Zaandam om het als shopper te bekijken.
Voor in de winkel, tegenover de servicebalie en nog voor de poortjes, loop ik tegen een groot ‘to go’-achtig meubel aan: zakjes met worteltjes en andere groente, fruit, yoghurtbekers met fruit, wraps, sandwiches, fris- en energiedranken, water, sapjes, salades, koffie en gevulde koek. Voor een snelle koffie, iets lekkers erbij en verse lunch of salade hoef je niet meer de winkel in. ’s Ochtends tussen 7 en 10 is het ‘happy hour’ en betaal je maar € 1,00 voor een kop koffie. Er is een zelfscankassa bij, dus je hoeft ook niet in de rij bij de servicebalie te gaan staan. Bij Albert Heijn hoorde ik de kreet ‘winkel in, winkel uit’, een antwoord op de behoefte aan directe consumptie of consumptie één of twee uurtjes later. Een behoefte die naar mijn idee met de GenZ – de jongste volwassenen van nu – alleen maar gaat groeien. Van GenZ wordt gezegd: die denkt niet in kanalen, maar in behoeften en momenten. Daar speelt deze test op in. Ook is het, denk ik, een test om uit te vinden wat je met het entreegebied kunt doen als de sigarettenverkoop in supermarkten verboden wordt. Even een zijtakje: AH biedt hier negen soorten koffie aan. Begrijpelijk, hoe meer keuze, hoe meer klanten er iets van hun gading vinden. Maar toch. Ik ben altijd het spoor bijster als ik moet kiezen tussen latte macchiato, koffie verkeerd of een ‘flat white’. Dan val ik terug op ‘doe dan maar een gewone cappuccino’. Zou ik de enige zijn met koffiekeuzestress bij zoveel varianten? Dan het fruit voor directe consumptie. Die druiven, zijn die nu al gewassen en kan ik ze direct opeten of niet? En bij de fruitsalade zou een vorkje handig zijn, misschien van hout of met een statiegeld vork erbij? Of – denk ik achteraf – heb ik het gewoon ergens over het hoofd gezien? Als je wél de poortjes doorgaat, de winkel in, staat er naast de agf-afdeling een meterslange koeling, ook gericht op (vrijwel) directe consumptie: fruitsapjes, fruitsalades, rood fruit en druiven. En twee meter Mogu Mogu. Dat is een merk tropische drank, met daarin stukjes fruit of kokos waar je dus op moet kauwen. Ik kende het niet; zou zomaar een trend kunnen worden.
Wat ook opvalt is dat AH steeds meer aandacht aan convenience in combinatie met vers of ultravers besteedt. Direct na de agf staan twee grote koelmeubels, samen net zo groot als de agf-afdeling zelf. Daar stond vroeger het vlees, dat naar de wand verplaatst is. In de meubels: sushi, Japanse frisdranken en producten uit de Allerhande-keuken: maaltijden, pizza’s, vega saladbowls…Op een beeldscherm lees ik ‘de voordeligste afhaal van Nederland’. Probleempje: de eerste koeling waar ik op afloop, is vrijwel leeg. Wellicht uitverkocht? Om drie uur ’s middags? Of wordt dit nog aangevuld voordat de klanten eind van de middag binnenkomen? Voor mij is het pas na lang kijken duidelijk dat het van die vers bereide maaltijden zijn, die ik bijvoorbeeld in de ‘Allerhande Keuken’ in de AH XL in Nijmegen heb gezien: daar werden ze bereid in een bijbehorende keuken. Ik zie nergens uitleg dat het om vers bereide producten gaat, ik zie ook geen personeel in een keuken. Vederop zie ik: ‘uit de keukens van Albert Heijn’. Een koeling van vier meter met een keur aan producten, quiche, pannenkoeken, hamburger, hotdogs, pie, foccaccia’s, weer pizza dan en traditionele Hollandse kant-en-klaarmaaltijden zoals stampotten. Hoe de pizza in de koeling verschilt van de pizza’s op de kopstelling, is mij niet duidelijk. Ook het personeel kan me daar geen uitleg over geven, behalve: ‘zou een andere leverancier kunnen zijn’. Hé, aan de andere kant nóg een koeling met producten uit de keukens van Albert Heijn. Daarin soepen, maaltijden en oosterse maaltijden en salades.
AH gaat weer een stap verder in de zoektocht van boodschappen doen naar eten kopen, van zelf bereiden naar ready to heat en ready to eat. Op een Albert Heijn-manier. Efficiënt. Geen zichtbare ambachtelijke bereiding in de winkel, maar goede, gezonde producten, vers of ultravers. Voor mij is het nog wel zoeken in al die koelmeubels, wat is de opbouw en logica? Enige bewegwijzering of andere uitleg zou me kunnen helpen. Als ik gewoon een pizza wil, is die keuze snel gemaakt. Maar als je als klant nou nog niet zomaar weet wat je zou willen eten, hoe maak je dan een keuze in deze omgevallen boekenkast van maaltijden? Geldt hier niet ook een beetje wat ik zelf bij koffie verkeerd, latte macchiato en flat white heb? Het is natuurlijk wel een pilot, dus er zal nog wel geschaafd worden aan het assortiment en de presentatie.
Tot slot loop ik de gangpaden met dkw in en zie ik uitleg over allerlei merkartikelen. Ja, daar betalen die fabrikanten AH voor. Maar waarom zou AH dat niet bij het eigen aanbod maaltijden, quiches, salades etc. kunnen doen? Op de terugweg in de auto schiet me opeens te binnen: zou AH die hele tsunami aan gemak hebben ingedeeld op bereidingswijze? Dus ultravers bij ultravers, vers bij vers? Is het zo ingedeeld dat elke category manager zijn of haar ‘eigen koeling heeft ’? Of krijg ik nu een vlaag van beroepsdeformatie over me heen? Ik zou nu eigenlijk moeten keren en terugrijden naar die AH. Maar dat komt me niet meer uit… Sorry, andere keer weer misschien.
Evelyn van Leur, partner bij de Category & Trade Company, bezoekt een supermarkt of levensmiddelenwinkel en kruipt in de huid van de weldenkende shopper. Deze column verscheen eerder in de FoodPersonality van april 2022.
